هرچیزکه جویند بجز وصل تو باطل
هر حرف که گویند بجز وصف تو واهی

اینجا که منم ، قیمت دل هر دو جهان است

آنجا که تویی، در چه حساب است دل ما  

صائب تبریزی

داند که روح در تـــــــن خاکـــــــــــی چه می کشد

هر نــــــاز پـــــــــروری که به غــــــربت فتاده است  

صائب تبریزی  

 

 

فرقی ندارد چه ساعتی از شبانه روز باشد ،

صدایت را که می شنوم ؛

خورشید در دلم طلوع می کند ...
 

 

 

 

پروانه ،
بی پروا ،
به آتش میزند. 

ما ،
بی شهامتِ پروانگی ،
اندیشه هزاران آری و نه در سر ،
پروا داریم از عشق
و فقط
دوستدار نقش آتشیم. 

نام پروانه را ،
حتما ،
یک شاعر ،
بر او نهاده است :
پروا ، نه !



پـــــروانگی - سیدعلی صالحــــی

ای دوست قبولـــم کن وجانـــم بستــان

مستــم کـــن وز هر دو جــهانم بستــان

بـا هـــر چـــه دلم قرار گیـــرد بــی تـــو

آتش بــه مـــن انـــدر زن و آنـــم بستـان


مولانا

هیچ کُجا،  

هیچ زمان 

فریادِ زندگی بی جواب نمانده است.  

احمد شاملو 

 

 

از شبنم عشق خاک آدم گل شد 

صد فتنه و شور در جهان حاصل شد 

صد نشتر عشق بر رگ روح زدند 

یک قطره از آن چکید و نامش دل شد 

 

 

 

 

 

 

همه ما در سیر زندگی ردی از خود بر جای میگذاریم .  

 

کاش این رد... این اثر... همواره زیبا و ماندگار باشد .

کـــــــــــاش

بودنـــــــــــــها را قدر بدانیم

به* خــــــــــــــــــدا* قســــــــــم

نبـــــــــــــودنـــــــــها

همین نزدیکیهاستـــــــــــــــــــــــ . . .